Paths Of Glory - 1957

Yönetmen : Stanley Kubrick
Kirk Douglas, Ralph Meeker, Adlophe Menjou

"Paths Of Glory” 1957 yılında çekilmiş bir başyapıt. Bu başyapıtın da arkasında Stanley Kubrick imzası var.
Film bazı çevrelerce bir savaş filmi olarak adlandırılsa da en basitinden verdiği temel mesaj “Filler aşka gelince, olan çimenlere olur”.

Film bazı çevrelerce bir savaş filmi olarak adlandırılsa da son sahnede şarkı söyleyen alman kızından başka hiçbir düşman askeri de gözükmez.


Film bazı çevrelerce bir savaş filmi olarak adlandırılsa da savaşın kutsiyetine dair en ufak bir kıvılcım göremezsiniz bu filmde.

Dolayısıyla bu filme salt “savaş filmi” demekten ziyade Stanley Kubrick külliyatından nadide bir “sanat eseri” demeyi yeğliyorum ben.

1957 yılında çekilmiş olmasına rağmen vurucu ve gerçekçi çatışma sahnelerine – yine tekrarlayalım hiçbir şekilde düşman askeri gözükmüyor-  sahip, bir odadaki gerilimi tavan yaptıracak dialoglarla ve kamera hareketleriyle bezenmiş, Kirk Douglas’ın hiç olmadığı kadar iyi olduğu performansıyla taçlanmış bir film “Paths Of Glory.

Vurucu sahnelerin hangi birisinden bahsedelim ki; idam sahnesi, Alman kızın salondaki coşkuyu alıp hüzne bulayan sesi, mahkeme salonundaki dialoglar, ölümü bekleyen askerlin papaz ile geçirdiği dakikalar.

Fransız ordusundan bir örnek alınarak ortaya çıkartılmış bu film uzun süre Fransa’da yasaklanmış. Bu bilgiyi de verelim. Ardından internette sinema izleyicilerinden alınmış bir yorumla film hakkındaki diğer bütün değerlendirmeleri yeni izleyicilere bırakalım.

“ Filmdeki savaş sahneleri hepten ürkütücü olup askerlerin niçin siperden dışarı çıkamadıklarının görsel bir biçimde özetler. Filmdeki generallerin tutumunun nerdeyse -Douglas ın yüzüne haykırdığı gibi-sadist olması, suçlu için kura çekilmesi, askeri mahkemenin hepten uyduruk olması, sınıf sisteminin esaslı temsilcisi olan askerlik kurumunun hastalıklı iç yüzünü filme boca etmesi ve bunun değişmeyeceğini söyleyerek bitirmesi insanı allak bullak eden yaklaşım. Sonların umutla bitmesinin yalan olduğunun altını çizmesi… Avam tabaka olan erlerin çocuksu bir pişmanlıkla salondaki Alman kızın şarkısıyla gözyaşlarına boğulmasıyla umutsuzluğun dibini göstermesiyle sıfırı tüketir. Vesselam seyirci bitiktir.”

Filmin unutulmaz repliklerinden birisi.

 “Size karşı tamamen dürüst olamadığım için özür dilerim. Gerçek duygularımı yansıtmadığım için özür dilerim. Sizin yozlaşmış sadist bir yaşlı olduğunuzu daha önce söylemediğim için özür dilerim. Ve siz cehenneme gitmeden sizden asla özür dilemeyeceğim.”

Bu anlatım bu sahne ile bitirilmeli bence... Alman kız, fransız askerlere şarkı söylüyor. Savaşın ne olduğunu o an gözlerden anlıyorsunuz zaten.